Ludzie bez końca wyciągają do siebie ręce, ale nigdy nie mogą się dopasować i znaleźć swojego szczęścia...

Paweł i Aleksandra spotykają się przypadkowo na imprezie u znajomych. Te słodkie maniaczki, które wiedzą jak marzyć i kochać "jak nikt inny nigdy nie miał", wydają się być przeznaczone do bycia razem. Związek uszczęśliwiłby wszystkich: Sasza znalazłaby czułego męża, jej matka zięcia, młodsza siostra przyjaciółkę.

Ale miłość i harmonia są zawsze o krok. A życie bohaterów, jak fale radiowe, rozlatuje się na różnych częstotliwościach i nigdy nie może się pokryć.

Reżyserka Natalia Łapina o spektaklu: "Ta historia ma ponadczasową fabułę, więc wydaje się, że wyprzedziła swój czas. Celowo nie graliśmy tego "w epoce", tylko oddaliśmy ją w szczegółach, starając się wysunąć na pierwszy plan relacje międzyludzkie. Poza tym dla mnie centralną postacią w tej sztuce nie jest nawet Faryatiew, ale raczej nastolatka Lyuba, do której misją Faryatiewa jest zjednoczenie wszystkich. Bo nic nie może złamać Lyuby.

Meksykański kurort Cancun. Budząc się pewnego nieszczęsnego ranka, Reme ze zdziwieniem odkrywa, że jej mąż nie uznaje jej za żonę, a jej dzieci nie uznają jej za matkę. To okrutny żart, rozmycie od jaskrawego słońca lub coś poważniejszego: inspirowany Albertem Einsteinem dowcip, przesunięcie w czasie i przestrzeni, które przenosi bohaterów do alternatywnej rzeczywistości...

«Cancun" to pierwsza rosyjska produkcja tej sztuki współczesnego hiszpańskiego dramatopisarza Jordi Galserana. Galseran zyskał europejską sławę dzięki swoim sztukom teatralnym, scenariuszom i przekładom literackim na język hiszpański i kataloński (w tłumaczeniach Galserana znalazł się m.in. Inspektor generalny Gogola). Do najpopularniejszych sztuk Galserana należą Words on a Chain, Dakota, Gaudí, Metoda Grönholmska, Karnawał i Burundanga. W 2010 roku jego dramaturgia po raz pierwszy ujrzała światło dzienne na rosyjskiej scenie: Metoda Grönholma została wystawiona przez bułgarskiego reżysera Yavora Gardeva w Teatrze Moskiewskim. W Cancun pojawił się ten sam międzynarodowy tandem: dramaturg Galseran i reżyser Girdev.

Pierwsza produkcja została wystawiona w październiku 2008 roku w Teatro Enrique Borras w Barcelonie. Pierwsza realizacja spektaklu w Polsce — na scenie ««Teatr Ludowy»» — 11 maja 2012 r.

O przygodach słynnego Wenecjanina, legendarnego kusiciela Casanovy mówi się na całym świecie. Jego życie jest pełne intryg i zawrotnych romansów. Ale nawet niezliczeni kochankowie nie mogą wyprzeć z jego serca jednego, prawdziwie ukochanego, upragnionego, ale nieubłaganą wolą losu utraconego. 

Twórcy produkcji planują w pełni zanurzyć się w przepychu i luksusie XVIII-wiecznego karnawału weneckiego poprzez scenografię i kostiumy, nad którymi pracuje zespół najwyższej klasy specjalistów: artystów, konsultantów historycznych, jubilerów, koronczarek, twórców nakryć głowy, masek i butów. Każdy kostium wymaga ponad 15 rodzajów tkanin, z których większość jest zaprojektowana przez włoskich projektantów. Broszki w stylu vintage i autentyczne maski weneckie dopełniają wygląd.. 

Życie i pasja wielkiego uwodziciela, opowiedziane eleganckim poetyckim językiem Mariny Cwietajewej, rozwiną się na scenie teatru ««Teatr Ludowy»» w reżyserii i choreografii jednego z najbardziej uznanych plastyków w kraju, Sergieja Gritsaia. 

Produkcja oparta jest na pięciu komediowych opowiadaniach autorstwa Wasilija Szuksyna. Bohaterowie sztuki są prości i bezpretensjonalni, ale każdego z nich dręczy nierozwiązywalny problem. Gleb Kapustin czeka na spotkanie z kandydatem nauk ścisłych, aby udowodnić mu, że we wsi też są "wielkie umysły". Zawsze spokojny i ustępliwy Venya Zyablitsky po raz pierwszy ośmiela się pokłócić z żoną i teściową. Andrey Yerin nie wie, jak powiedzieć żonie, że stracił pieniądze. Sergey Dukhanin jest w agonii wyboru: co jest dla niego ważniejsze: połowa motoroweru czy uśmiech żony? I tylko stary Afanasij Deryabin nie ma czasu na rodzinne dramaty. Jest zajęty wyjątkowo ważną sprawą - pisaniem listów do rejonowego komitetu wykonawczego z prośbą o przemianowanie uliczki, przy której mieszka, na swoje imię - Afanasiy Deryabin.

W tych zwykłych historiach życia widzowie spektaklu znajdą poezję i piękno, ponieważ portret codzienności u Szuksyna jest zawsze połączony z jego filozoficznym zrozumieniem i dyskusjami na temat "wiecznych" pytań ludzkiej egzystencji. W ten czy inny sposób nasi bohaterowie rozumieją, że najważniejsze w życiu nie są rzeczy i pieniądze, ale miłość, dobroć i sprawiedliwość. I ta realizacja sprawia, że żyje się dobrze... Bardzo dobrze!

Konstantin Bogomolov zmienił słynną tragedię Williama Szekspira Król Lear w czarną komedię, łącząc w jednym spektaklu rzeczy pozornie niepowiązane. Nowy Lear to połączenie najwyższego spektaklu, wymieszanego z agresywną teatralnością i dowcipną groteskową grą aktorską, z gagami i atrakcjami oraz refleksją nad współczesnym światem i miejscem człowieka w tym świecie.

Ta trzymająca w napięciu historia, rozgrywająca się według praw prowokacyjnej estetyki, jest ironiczna i tragiczna, surowa i liryczna zarazem... "Spojrzałem niedawno w Twoje oczy, o Życie: złoto w Twoich oczach zalśniło w nocy - i moje serce osłabło w obliczu namiętnego pożądania.... Kto cię nienawidził - kajdany, oplątanie, uwiedzenie, szukanie, znalezienie! Kto cię nie kochał - niewinny, niecierpliwy, ulotny grzeszniku o oczach dziecka! ...Potem Życie rozejrzało się zamyślone i powiedziało łagodnie: "O Człowieku, nie jesteś mi zbyt wierny! Od dawna kochasz mnie nie tak bardzo, jak mówisz; wiem, że wkrótce mnie opuścisz". I patrzyliśmy na siebie, i rzucaliśmy spojrzenia na zieloną łąkę, na którą schodził wieczorny chłód, i płakaliśmy. I w tym czasie Życie było mi droższe niż cała moja mądrość kiedykolwiek.".

Z serii wypadków narodziła się jedna wielka historia miłosna.

Towarzyski dandys, tancerz balowy, Oniegin odnajduje się na wsi. Poznaje poetę Leńskiego. Wchodzi do domu swojej narzeczonej Olgi. Jej siostra Tatiana zakochała się w Onieginie. A on łamie jej serce. Leński był zazdrosny o swoją oblubienicę. Nie zmienił zdania. Lensky umiera. Olga wychodzi za ułana. Tatiana zbyt zamężna, by ją ratować. Podbiła świat. Krótkie przypadkowe spotkanie i oto Oniegin znajduje się u stóp Tatiany. Obok niego stał inny towarzysz, Chandra. Niszcząca siła, która podporządkowała sobie Oniegina, a potem wszystkich z nim związanych..

Ale widz Oniegina nie będzie przechadzał się wraz z bohaterami po zaułkach i obserwował przepływu znajomej fabuły. Reżyser weźmie go za rękę i poprowadzi przez labirynt marzeń, zadumy i wspomnień prawdziwej bohaterki powieści, Tatiany.

Dziękujemy za wsparcie Oddziałowi Sankt Petersburskiemu STD Federacji Rosyjskiej (WTO).

W spektaklu znalazły się następujące kompozycje wokalne: "Panny, piękności", "Wiatr zbiera chmury", "Odpocznij, o Zbawicielu" (modlitwa), "Zawsze skromny"..

Konstantin Bogomolov powraca. Reżyser, znany z radykalnych realizacji w głównych teatrach Moskwy i Petersburga, zrealizuje drugą sztukę na scenie ««Teatr Ludowy»» — «Przestępstwo i kara» Na podstawie powieści Fiodora Dostojewskiego.

Konstantin Bogomolov na zagrywce:

«W tej produkcji nie zobaczycie Dostojewskiego krzyczącego, cierpiącego, płaczącego. Tutaj Dostojewski jest spokojny, raczej racjonalny niż emocjonalny. Wszystkie emocje są ukryte w środku. Samo podejście do "zbrodni" jest tu (nie sposób jej przedstawienia) wręcz Tarantinowskie. W tym sensie, że Tarantino nie postrzega śmierci jako dramatu, to tylko epizod życia. Momenty fizycznej męki Raskolnikowa zostają wyjęte z opowieści, choć zarówno tekst, jak i struktura powieści zostają zachowane. Ale każdy monolog jest wyjęty ze strefy męki moralnej i obyczajowej. To jest właśnie to, co jest tutaj od Tarantino"..

Pasquale Loiacono, starszy, ale bardzo aktywny przedsiębiorca, bezskutecznie próbuje znaleźć pracę. Przyjmuje wątpliwą ofertę wolnego zakwaterowania w opuszczonej rezydencji, podobno nawiedzonej, aby założyć pensjonat i próbuje przekonać portiera, Raffaele, aby stał się jego towarzyszem. Nie zatrzymując się przed niczym w swoim dążeniu do wzbogacenia się, napotyka na wydarzenia o wiele bardziej "tajemnicze" niż mógł sobie wyobrazić..

Każdy z bohaterów tej błyskotliwej włoskiej komedii próbuje ułożyć swoje życie według własnych wyobrażeń o moralności. Bohaterka, osaczona w biedzie, gotowa jest posunąć się do wielkich czynów, byle tylko awansować. Aby osiągnąć pożądany komfort dobre wszystkie środki, w tym oszustwa, fałszerstwa, a nawet trochę szantażu. Jednak cena złudzeń, którymi Pasquale się karmi, może być wygórowana, zarówno dla niego samego, jak i dla osób z jego otoczenia.

Reżyser Grigorij Dityatkowski o spektaklu: "Sztuka Księstwo jest rzadkim przypadkiem nienagannej dramaturgii, gdzie komedia sytuacyjna i komedia postaci są nadzwyczaj dobrze połączone. "Teatr to życie, dramatyzacja prawdziwego życia" - tak autor określał ostrość swojego rzemiosła. Ale wszystkie jego postacie mają jedną rzadką cechę: mogą być odbierane jako żywa ludzka twarz, a jednocześnie mają wszystkie cechy konwencjonalnej postaci komiksowej. Mają wszystkie atrybuty człowieka, ale są też obdarzone cechami maski teatralnej"..

W obsadzie są Jurij Smekalow (Teatr Maryjski), Viktoria Litvinova (Teatr Bolszoj), Aleksander Chelidze (tancerz niezależny), Witalij Kulikow (Teatr Lensoviet), Iwan Batarev (Teatr Lensoviet) / Anton Gulyaev (aktor niezależny).

Trzy prawdziwe historie tancerzy w dużym teatrze muzycznym opowiadają o wnętrzu świata baletu bez żadnych blantów. Jakie wewnętrzne bariery, postawy i lęki mogą stanąć na drodze do uznania i sukcesu? Jak tancerz i jego własne ciało mogą stać się zaprzysięgłymi wrogami?

Choreograf i reżyser Yuri Smekalov wraz z Alexandrem Tsypkinem - uznanym rosyjskim autorem, który debiutuje u nas jako dramaturg - przedstawiają prawdziwą, zabawną i jednocześnie dramatyczną opowieść o ludziach, którzy poświęcili swoje życie scenie. O czym tak naprawdę milczy balet?

Zwykły posterunek policji. Zatrzymany to młody mężczyzna (po trzydziestce) z Podolska w obwodzie moskiewskim. Powód zatrzymania nie jest jasny - jest trzeźwy, zadbany, jego dokumenty są w porządku, ustalono jego tożsamość. Ale policjanci i tak fundują mu emocjonalne przesłuchanie i grożą podłożeniem narkotyków lub kilku podejrzanych zarzutów, by poprawić jego notowania. To typowe dla biuletynów kryminalnych i programów detektywistycznych... ale czy policja domowa powinna być tak niedoceniana?

Pytania policji są całkowicie niezgodne z protokołem i prawami zdrowej logiki. Przesłuchanie zamienia się w intensywną sesję psychoterapeutyczną: jej celem jest skłonienie zatrzymanego do nowego spojrzenia na swoje pozbawione sensu życie. Sami policjanci wcielają się w rolę erudytów-intelektualistów z wielką misją wyjaśniania, jak ciekawy i piękny jest świat przeciętnego mieszkańca moskiewskiej wspólnoty sypialnianej.

To sztuka dla tych, którzy są z czegoś ciągle niezadowoleni - wilgotny klimat, nudna praca, obojętny mąż lub żona, nudne życie. Może to właśnie oni powinni odwiedzić ten sam komisariat, w którym skończył się "Człowiek z Podolska".

SZTUKA ZOSTAŁA WYSTAWIONA PONAD 150 RAZY!

Na scenie rozgrywa się legendarny broadwayowski melodramat. Rozwiedziona tancerka i porzucony przez żonę prawnik - czy uda im się odnaleźć przy sobie długo oczekiwane szczęście? Czy możliwe jest dokonanie właściwego wyboru, gdy w sercu mężczyzny walczy nieszczęśliwa miłość do jednej kobiety i czułość, chęć pomocy i opieki nad drugą? Ich związek nie jest łatwy, ale napływ uczuć pozwala im odzyskać smak życia. Bohaterowie będą musieli poważnie przemyśleć swoje spojrzenie na życie, aby znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Znany reżyser Veniamin Filshtinsky wznosi sztukę na wyżyny mitologiczne, rymując ją z historią miłosną Didona i Eneasza.

Historia miłości młodego mężczyzny z zamożnej rodziny i rozkapryszonej, ekstrawaganckiej dziewczyny, która marzy o zostaniu aktorką - sentymentalna opowieść o współczesnym życiu, słynna broadwayowska komedia pełna żywych ripost i wesołych dialogów, odegrana przez mistrzów sceny. Życie nie jest skończone, nawet jeśli dziewczyna, którą kochasz, odeszła...

500. spektakl został zagrany 27 grudnia 2014 roku.

600. spektakl został rozegrany 14 sierpnia 2017 r. 

650. spektakl został rozegrany 2 listopada 2019 r.